'မာ' ရင္ေတာ့ 'န' သြားမွာပါပဲ

'မာ' ရင္ေတာ့ 'န' သြားမွာပါပဲ

 

ျမင့္သူေတြရဲ ့ၾကားမွာ နိမ့္တဲ့အတြက္ ကုိယ့္ဘ၀နိမ့္သြားလိမ့္မယ္ မထင္ပါနဲ ့။ ျမင့္တဲ့သူေတြရဲ ့ၾကားမွာ နိမ့္လုိက္မွ ကုိယ့္ဘ၀ ျမင့္ႏုိင္တာပါ။ စကားလံုးေတြက ဆန္ ့က်င္ဘက္ေတြခ်ည္း လုပ္ထားတာ။ ဂါထာမွာ ႏွစ္ခုတည္းပါတာ။ "ျမင့္သူေတြရဲ ့ၾကားမွာ နိမ့္ပါ"။ ကုိယ္က လုပ္လုိက္ေတာ့ သုံးခုေတာင္ျဖစ္သြားတာေနာ္။ ဒါက အက်ိဳးဆက္အေနနဲ ့ေျပာတာပါ။ "ျမင့္သူေတြရဲ ့ၾကားမွာ နိမ့္လုိက္လုိ့ နိမ့္မသြားပါဘူး။ ျမင့္လာပါလိမ့္မယ္။" ျမင့္သူၾကားမွာ နိမ့္မွသာ ၊ ျမင့္ရာေရာက္ႏုိင္သည္။

မာနေတြၾကီးျပီးေတာ့ ဘ၀င္ျမင့္ေနတဲ့သူေတြၾကားမွာ မာနကုိႏွိမ့္ခ်ျပီးေတာ့ ဘ၀င္နိမ့္မယ္ဆုိရင္ အဆင့္အတန္းျမင့္တဲ့ဘ၀ကုိေရာက္ႏုိင္ပါတယ္။ လူတုိင္းသိၾကပါတယ္။ မာနၾကီးရင္ သံသရာအက်ိဳးေပးအေနနဲ ့ဘာျဖစ္တတ္သတဲ့တုန္း။ မာနၾကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အမ်ိဳးယုတ္တတ္တယ္တဲ့။ အမ်ိဳးညံ့တတ္တယ္။ ျဖစ္ေလရာ ဘ၀မွာ ယုတ္ညံ့တဲ့အမ်ိဳးမွာျဖစ္တတ္တယ္။ အၾကီးဆံုးအက်ိဳးကေတာ့ အပါယ္ေလးပါးေပါ့ေလ။ ဟုိလုိၾကီး အကုသုိလ္ေတြနဲ ့မွ အပါယ္ေလးပါးေရာက္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ မာနၾကီးရင္လည္း အဲဒီမာနေၾကာင့္ကုိ အပါယ္ေလးပါးကုိေရာက္မွာပဲ။ အပါယ္ေလးပါးက လြတ္ျပီး လူျပန္ျဖစ္ျပီဆုိရင္လည္း အမ်ိဳးညံ့မွာ ျဖစ္တတ္တယ္။ နိမ့္က်တဲ့အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္တတ္တယ္။

ကုိယ့္ရဲ ့အထင္နဲ ့ကေတာ့ တစ္ျခားစီျဖစ္သြားတယ္။ ငါအမ်ိဳးျမတ္တယ္ ၊ ငါအမ်ိဳးျမင့္တယ္ ဆုိျပီးလက္မေထာင္ျပီးေတာ့ ဘ၀င္ျမင့္လုိက္တယ္။ အဲဒါအက်ိဳးေပးေတာ့ ကုိယ္မလုိခ်င္တဲ့ ၊ ကုိယ့္ႏွိမ့္က်ေျပာထားတဲ့ အမ်ိဳးယုတ္ အမ်ိဳးညံ့မွာပဲ သြားျပီးေတာ့ ျဖစ္ရပါတယ္။

ျမင့္တဲ့အတြက္ နိမ့္သြားတာပါ။ ဘ၀င္ျမင့္တဲ့အတြက္ ဘ၀နိမ့္သြားတာပါ။ ျမင့္ရင္ မျမင့္ပါဘူး။ နိမ့္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာကေတာ့ ဘ၀င္ျမင့္ရင္ ဘ၀မျမင့္ဘူး ၊ ဘ၀နိမ့္ပါတယ္။ ဆန္ ့က်င္ဘက္အေနနဲ ့မာနမၾကီးဘူး။ ဘ၀င္မျမင့္ဘူးဆုိရင္ ျဖစ္ေလရာဘ၀ အမ်ိဳးျမတ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးျမင့္ပါတယ္။ နိမ့္တဲ့အတြက္ ျမင့္သြားတာပါ။ ဘ၀င္နိမ့္တဲ့ အတြက္ ဘ၀ျမင့္သြားတာပါ။ နိမ့္ရင္ မနိမ့္ပါဘူး။ ျမင့္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာကေတာ့ ဘ၀င္နိမ့္ရင္ ဘ၀မနိမ့္ပါဘူး။ ဘ၀ျမင့္ပါတယ္။

ဒီမာနအေၾကာင္းခ်ည္းပဲ တစ္ရက္ေဟာဖုိ ့ေတာင္ေကာင္းတာေနာ္။ ဂါထာတစ္ပုဒ္မွာ စကားရပ္က ေလးခုရွိေတာ့ စကားရပ္တစ္ခုကုိ တစ္ရက္ႏႈန္းနဲ ့ေလးရက္ အခန္းဆက္ေဟာဖုိ ့ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရားသိပ္ရွည္ျပီး ျငီးေငြ ့သြားမွာစုိးလုိ ့ႏွစ္ရက္နဲ ့ပဲ ျပီးေအာင္ေဟာပါမယ္ေနာ္။ စီေျခာက္ဆယ္ ႏွစ္ေခြစာေပါ့။

ဦးဇင္းတုိ ့ျမတ္စြာဘုရားလက္ထက္တုန္းက ပုဏၰိကာေထရီဆုိတာ ရွိပါတယ္။ သူက လူ ့ဘ၀တုန္းက အနာထပိဏ္သူေဌးၾကီးရဲ ့အိမ္မွာ ေရခပ္ကြ်န္မရဲ ့၀မ္းမွာ ၀င္စားျပီးေတာ့ ကြ်န္မျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ သူက ဒီလုိကၽႊန္မျဖစ္ရသလဲဆုိရင္ သူဟာ ေရွးဘုရားေျခာက္ဆူရဲ ့လက္ထက္မွာ ပိဋကတ္သံုးပံုကုိ အာဂံုေဆာင္ႏုိင္တဲ့ တိပိဋကဓရ ဘိကၡဳနီမျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေျခာက္ဘ၀လံုးေနာ္။ တရားေဟာကလည္း အင္မတန္ေကာင္းတယ္။ ဗဟုသုတကလည္း အင္မတန္ျပည့္စံုတယ္။

ပညာဗဟုသုတ ျပည့္စံုတာ ၊ ပိဋကတ္သံုးပံုကုိ အာဂံုေဆာင္ႏုိင္တာ ၊ တရားေဟာေကာင္းတာကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီးေတာ့ မာနေတြၾကီးေနတယ္။ ေျခာက္ဘ၀လံုး မာနေတြၾကီးခဲ့တယ္။ ဘ၀င္ေတြျမင့္ခဲ့တယ္။ မာနေတြၾကီး ၊ ဘ၀င္ေတြျမင့္ျပီးေတာ့ ဘုန္းၾကီးလည္း ဘုန္းၾကီးမထင္ ၊ ဘိကၡဳနီးမလည္း ဘိကၡဳနီမ မထင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဟုိလူလည္း လူမထင္ ၊ ဒီလူလည္း လူမထင္နဲ ့မာနေတြၾကီးျပီးေတာ့ ဘ၀င္ေတြျမင့္ခဲ့တယ္။

ပိဋကတ္သံုးပံု အာဂံုေဆာင္ျပီး သီလ သမာဓိ ပညာ သိကၡာသံုးပါးကုိျဖည့္က်င့္ေပမယ့္ ၀ိပႆနာအလုပ္ကုိ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အားထုတ္ေပမယ့္ မာနေတြၾကီးေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ကိေလသာေတြကုိ အျပီးသတ္ ပယ္သတ္ဖုိ ့မစြမ္းႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ တရားထူး တရားျမတ္လံုး၀မရခဲ့ပါဘူး။ သိပ္ကုိ သံေ၀ဂရစရာေကာင္းပါတယ္။ ပိဋကတ္သံုးပံု အာဂံုေဆာင္ႏုိင္ ၊ ပရိယတၱိေတြလည္း ျပည့္စံု ၊ ပဋိပတိၱိေတြလည္း ျပည့္စံု ၊ သူမ်ားကုိလည္း ကြ်တ္တမ္း၀င္ေအာင္ ေဟာႏုိင္ေျပာႏုိင္ပါလွ်က္နဲ ့ကုိယ္တုိင္က်ေတာ့ မာနေတြ ခံေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ တရားထူး တရားျမတ္မရခဲ့ပါဘူးတဲ့။

မာနမာတုကတၱာ ပန ကိေလေသ သမုစိ ၦႏိၵတံု နာသကိၡ

ပုဏၰိကာေထရီမအေလာင္း ပရိယတ္ ၊ ပဋိပတ္ျပည့္စံုပါလွ်က္ တရားထူးမရျခင္းရဲ ့အေၾကာင္းကုိ ေသခ်ာမွတ္ေနာ္။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲ။ "မာနၾကီးလုိ ့၊ ဘ၀ျမင့္လုိ ့"။ စာဘယ္ေလာက္တတ္တတ္ ၊ တရားဘယ္ေလာက္ အားထုတ္ထုတ္ မာနၾကီးေနရင္ ၊ မာနခံေနရင္ ၊ ဘ၀င္ျမင့္ေနရင္ ၊ ဘ၀င္ခံေနရင္ ၊ ဘယ္ေတာ့မွ တရားထူး တရားျမတ္မရပါဘူး။ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားေျခာက္ဆူနဲ ့ေျခာက္ၾကိမ္တုိင္တုိင္ ဆံုရတာေတာင္ မာနခံေနလုိ ့တရားမရဘူးဆုိမွေတာ့ သက္ေတာ္ထင္ရွားဘုရားနဲ ့မဆံုရတဲ့ အခုလုိအခ်ိန္မ်ိဳးမွာဆုိ ေျပာမေနနဲ ့ေတာ့ေပါ့။ မာနေတြ......မာနေတြ.....သိပ္ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ေနာ္။

ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ မာနၾကီးတာ ဘာျဖစ္လဲလုိ ့ခါးမေထာက္ပါနဲ ့။ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ တရားထူး မရရံု ၊ အပါယ္ငရဲက်ရံု နဲ ့အမ်ိဳးညံ့ရံု ( အမ်ိဳးယုတ္ရံု ) ေလးပါပဲ။ သိပ္မဆုိးပါဘူးေနာ္။

ဘုရားေျခာက္ဆူလံုးလက္ထက္မွာ ပရိယတ္ ၊ ပဋိပတ္ ျပည့္စံုခဲ့ေပမယ့္ ဦးဇင္းတုိ ့ေဂါတမဘုရားရွင္ လက္ထက္က်မွ ရဟႏာၱျဖစ္ရပါတယ္။ ရဟႏာၱျဖစ္ေတာ့လည္းပဲ အမ်ိဳးျမတ္တဲ့ဘ၀ကေန ဘိကၡဳနီမ ၀တ္ျပီးေတာ့ ရဟႏာၱျဖစ္ရတာလား ဆုိေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ကၽႊန္မဘ၀ကေန ဘိကၡဳနီမ၀တ္ျပီးေတာ့ ရဟႏာၱျဖစ္ရတယ္။

အဲဒီ ကၽႊန္မျဖစ္ရတာဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ မာနၾကီးခဲ့လုိ ့ပါပဲ။ တရားထူးမရတာလည္း မာနၾကီးလုိ ့၊ ကၽႊန္ျဖစ္ရတာလည္း မာနၾကီးလုိ ့။ ဒါေၾကာင္ ့မာနကေတာ့ ၾကီးကုိမၾကီးသင့္ပါဘူး ေယာဂီတုိ ့ရယ္။ "မာန္မာန မထားသင့္ပါတယ္" ဆုိတဲ့ သီခ်င္းစာသားေလးကုိ တရားသေဘာေလးနဲ ့အျမဲႏွလံုးသြင္းၾကေပါ့ေနာ္။

မွတ္ခ်က္။

ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက ( ေရႊပါရမီေတာရ ) ၏ ထူးမွထူး စာအုပ္ကုိ ကုိယ္တုိင္ဖတ္ရႈမွတ္သား ၊ ျပန္လည္စာစီစာရုိက္ျခင္းျပဳျပီးသကာလ ၊ ကၽႊန္ေတာ့္မိတ္ေဆြမ်ား မွတ္သားနာယူက်င့္ၾကံေစျခင္း အလုိ ့ဌာ ကုသုိလ္ျဖစ္ ျပန္လည္မွ်ေ၀ေဖာ္ျပေပးျခင္းျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

ယေန ့၁၁-၁၁-၂၀၁၁ မွာ ကၽႊန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းမ်ား ထူးျခားတဲ့အသိေလးရျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္ဆံုးမထားတဲ့အတုိင္း မိမိတုိ ့မွာ ရွိတဲ့ မာနေတြ ( တစ္ခါတစ္ေလ ေမာဟ ဦးစီးတဲ့ မာနေတြလည္းရွိတတ္ပါတယ္။ ကိုယ္ကေတာ့ ကုိယ္ဘာမွမလုပ္ဘူးထင္တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မသိစိတ္ ၊ ေမာဟ ဦးစီးတဲ ့မာနေလးေတြလည္းရွိပါတယ္။ ) ကုိ အျမစ္က မက်န္ပယ္သတ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ ့ဆုေတာင္းေမတၱာျပဳရင္း........................................................