ပါဠိဘာသာ ဆိုသည္မွာ-

ပါဠိဘာသာ ဆိုသည္မွာ-

ပါဠိဆိုသည့္စကားလံုးဇစ္ျမစ္ကို ရွာေဖြေနသည္မွာ ၾကာျမင့္လွပါၿပီ။ ေဒသေတြကြဲသေလာက္ အာသံလ်ာသံေတြ ေျပာင္းလဲေနသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။ မိမိက ျမန္မာမို႔ ျမန္မာသံထြက္ၿပီး ငါရြတ္ဆိုတာမွ အမွန္ဟုထင္သ လို အျခားလူမ်ိဳးမ်ားကလည္း သူတို႔ ရြတ္ဆိုသည္မွ အမွန္ဟု ေျပာၾကျပန္သည္။ ပါဠိဘာသာကို ျမန္မာမ်ား ရြတ္ဆိုသည္ႏွင့္ အျခားလူမ်ဳိးမ်ား ရြတ္ဆိုသည္တြင္ အဓိကအားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳးကြဲသည္ကိုေတာ့ သတိထားမိသည္။ ျမန္မာက ဇ - အျခားက ဂ်၊ ျမန္မာက သ - အျခားက စ အားျဖင့္ ကြဲျပားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ဥပမာအားျဖင့္ - “ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ” ကိုရြတ္ဆိုေသာ္ “ဓမၼံ စရဏံ ဂစ္ခ်ာမိ”ဟု ရြတ္ဆုိၾကသည္။ ထိုအေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီးလည္း ျမန္မာျပည္မွာ ရွိစဥ္ကတည္းက ဆရာ၀န္တေယာက္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးဖူးသည္။ ဘုရားကေတာ့ သရဏဂံု ယူတဲ့ေနရာမွာ အသံထြက္မွန္ဖို႔ ေဟာထားတာပါပဲ။ ကမၻာ့၀န္းက်င္အရ ဆိုရင္ေတာ့ အဓိပၸါယ္မွန္ဖို႔သာ အဓိကလို႔ ထင္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ ႏိုင္ငံျခား တကၠသုိလ္မွာ ပညာသင္ရေတာ့လည္း အဂၤလိပ္ဘာသာဆက္သြယ္ေရးနဲ႔ “ဓါမံ စရဏံ ဂစ္ခ်ာမိ” မဟာယာနဘာသာရပ္တြင္ သင္ျပန္သည္။
တေျဖးေျဖးနဲ႔ -
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၦာမိ - လို႔ရြတ္ျခင္းသည္ ျမန္မာသံျဖင့္ ရြတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဓမၼံ စရဏံ ဂစ္ခ်ာမိ - လို႔ ရြတ္ျခင္းသည္ ဆင္ဟာလ (သို႔မဟုတ္) အဂၤလိပ္ ရိုမန္လို ရြတ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဓါမံ စရဏံ ဂစ္ခ်ာမိ- လုိ႔ ရြတ္ျခင္းသည္ သကၠတ(အိႏၵိယ)သံ ျဖင့္ ရြတ္ျခင္းျဖစ္သည္ လို႔ နားလည္လာသည္။
သို႔ေသာ္ “ပါဠိဘာသာ” ဆိုတာကိုေတာ့ သိခ်င္ေနသည္။ စူးစမ္းေနမိသည္။ မိမိလို လူမ်ားအတြက္ ဗဟုသုတ ျဖစ္ေစဖို႔ ေအာက္က အခ်က္အလက္မ်ားက စိတ္ေက်နပ္မႈကို တမ်ဳိးတဖံုေပးလိမ့္မည္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိသည္။

ဆရာ ေမာင္အံ့ (မဟာ၀ိဇၨာ) ေရးတဲ့ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ၂၅၀၀ ခရီးစာအုပ္ထဲမွာ-

“ပါဠိဘာသာ”
=========

ဗုဒၶျမတ္စြာ သက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္အခါက မဂဓတိုင္း၊ ေကာသလတိုင္းစေသာ မဇၥ်ိမေဒသတြင္ ျပည္သူအမ်ား ေျပာဆိုသံုးစြဲေနၾကေသာ ဘာသာစကားတစ္ခုရွိ၏။ ထိုဘာသာစကားကို မဂဓတိုင္းသူ တိုင္းသားတို႔ သံုးစြဲေသာ ေၾကာင့္ မာဂဓီဘာသာဟု ေခၚ၏။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ထိုမာဂဓီဘာသာျဖင့္ တရားေဟာေတာ္မူခဲ့၏။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေဟာေတာ္မူေသာ စကားအစဥ္ ေဒသနာေတာ္အစဥ္ကို ပါဠိဟု ေခၚသည္။ (ပါဠိ- အစဥ္အတန္းဟု ဆိုလို၏)။ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ ေဒသနာေတာ္အစဥ္သည္ မာဂဓီဘာသာျဖင့္ တည္ရွိ ရကား ဘုရားေဟာေဒသနာေတာ္ကို ပါဠိဟု ေခၚရာမွ အခ်ိန္ၾကာေညာင္းေသာအခါ မာဂဓီဘာသာကိုလည္း ပါဠိ ဘာသာဟု ေခၚၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ ႏႈတ္ေတာ္မွ ထြက္ေပၚလာခဲ့ေသာ ဘာသာစကားကုိ ပါဠိဘာသာဟု ေခၚသည္။ ထိုဘုရားေဟာ ပါဠိဘာသာကို ေထရ၀ါဒဂိုဏ္းႀကီးက ဤေခတ္တိုင္ေအာင္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ရာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ က မူရင္းအတိုင္း ဆက္လက္တည္ရွိေနေလသည္။
ထိုပါဠိဘာသာစကားသည္ သဘာ၀အနက္အဓိပၸါယ္ကို ျပႏိုင္၏။ အနက္အဓိပၸါယ္တိက်ျပတ္သား၏။ မဂ္ဉာဏ္ဖိုလ္ဉာဏ္ကို ျဖစ္ေစႏိုင္၏။ ပဋိသမၻိဒါဉာဏ္၏ အေထာက္အပံ့ျဖစ္၏။ ပဋိသမၻိဒါဉာဏ္ရသူအား ပါဠိဘာသာ ဂါထာတပုဒ္ရြတ္ျပက အနက္အဓိပၸါယ္ကို အက်ယ္တ၀ံ့ ခ်က္ခ်င္းသိ၏။ တဆူတည္းေသာ ဆရာ၏ လက္ေအာက္၌ ၀ါဒတခုတည္းကိုသာ ေဖၚျပေသာ ဘာသာစကားျဖစ္၍ အနက္အဓိပၸါယ္ ပံုေသကားခ် ယတိ ျပတ္ မွတ္သား၍ ရႏိုင္၏။ ဥပမာအားျဖင့္ ေ၀ဒနာ သညာ အနိစၥ ဒုကၡ စေသာ ပါဠိပုဒ္မ်ားကို မည္သည့္ေခတ္ မည္သည့္ေဒသ မည္သည့္လူမ်ဳိး မည္သည့္ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာ ဋီကာမ်ား၌ ေတြ႕ရေစကာမူ အနက္အဓိပၸါယ္ တသမတ္တည္း တည္ၿမဲ၏။ ေလာင္းလဲျခင္း မရွိေပ။

Lanka The land of king (J.B Disanayaka, p-132)စာအုပ္မွာေတာ့- ၄ ရာစုေလာက္မွာ ဒီပ၀ံသက်မ္းကို ပါဠိဘာသာနဲ႔ ေရးခဲ့ၿပီး ထိုပါဠိသည္ ကမၻာသံုး အမ်ားသံုးဘာသာစကား ျဖစ္ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီစာအုပ္ထဲကပဲ ေရွးျဗဟၼဏအကၡရာ ႏွင့္ ဆင္ဟာလ အကၡရာပံုကိုလည္း အခု ယူသံုးစြဲထားပါတယ္။ ျမန္မာလိုကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ရိုက္ထားတာပါ။

အခုေတြ႕သမွ် အတုိင္းကို ေကာက္ခ်က္ခ်မယ္ဆိုရင္ ကုလားေရးေတာ့ ကုလားအကၡရာ၊ ျမန္မာေရးေတာ့ ျမန္မာအကၡရာနဲ႔ေပါ့။ မူရင္းပါဠိစာလံုးကို ရွာေတြ႕ဖို႔ထက္ ပါဠိစာေပထဲကလာတဲ့ အႏွစ္သာရေတြကို ယူခ်င္ရင္ေတာ့ ျမန္မာလိုေရးထားတဲ့ ပါဠိကိုဖတ္ပါလို႔ပဲ ေျပာရပါမယ္။ ကုိယ့္လက္ထဲမွာ တန္ဖိုးရွိ အသင့္ေသြးၿပီး အသင့္သံုး ပတၱျမားေရာက္ေနၿပီပဲ ဘယ္ပန္းတိမ္လုပ္တာလဲလို႔ ေမးျမန္း အခ်ိန္ကုန္ေနတာထက္ လက္ေတြ႕ အသံုးျပဳလိုက္တာက ပိုတန္ဖိုးရွိမယ္ ထင္ပါတယ္။

အရွင္ေတဇနိယာလကၤာရ (ေခတၱ-ကိုလံဘို)